Για Την Καρδιά Ενός Πρίγκιπα

(1)

(2)

AMY HAHN

(3)

Tίτλος πρωτοτύπου:

COURTING HIS ROYAL HIGHNESS by Amy Hahn

Λοχαγού Δεδούση 1 & Μεσογείων 304, 15562 Χολαργός, τηλ.: 2109238672, fax: 2109216847

Web site: www.anubis.gr, e-mail: anubis@compupress.gr ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ EKΔOΣHΣ: Aλεξάνδρα Λέτσα ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Άννα Παπασωτηρίου ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Έβελυν Παπαμιχαήλ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Έρση Σωτηρίου ΠPOΣAPMOΓH ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Mαίρη Λυμπέρη www.e-bookshop.gr Aνάπτυξη και διάθεση ψηφιακών βιβλίων Κλάδος της Digital Content A.E.

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΜΕΑ E-BOOKS: Ιάσων Μανούσος

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ WEB SITE: Digital Content A.E. Digital Content A.E.

Λοχαγού Δεδούση 1 & Μεσογείων 304, 155 62 Χολαργός, τηλ.: 2106516888 fax: 2109216847 Web site: www.digicon.gr, e-mail: info@digicon.gr

VENUS GOLD – 10 ISBN: 978-960-497-504-4 Όλοι οι χαρακτήρες και τα γεγονότα του βιβλίου είναι φανταστικά. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ζωντανά ή μη είναι εντελώς συμπτωματική. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή -ολική, μερική ή περιληπτική-, η κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του κειμένου με οποιονδήποτε τρόπο -μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο- χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, καθώς και η κυκλοφορία του σε οποιαδήποτε μορφή, ίδια ή διαφορετική από την παρούσα, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, σύμφωνα με το Νόμο 2121/1993 και τους Κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα.

(4)

Στο σύζυγό μου, Κρις. Δεν έχω λόγια να εκφράσω πόσο εκτιμώ τη φιλία, την αγάπη, την ανιδιοτελή υποστήριξη και την ακλόνητη πίστη σου σ’ εμένα. Είμαι πραγματικά τυχερή.

(5)

Κεφάλαιο Ένα

Θα γινόταν διάσημη, το όνομά της θα ακουγόταν σε ολόκληρη την Αμερική, σε ολόκληρο τον κόσμο. Εκείνη, η Κλόε Τάνερ από την αγροτική Μινεσότα, έκανε το πρώτο βήμα προς τη διασημότητα – και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό της. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, ήταν ένα μηδενικό είκοσι πέντε ετών. Στην πραγματικότητα, ακόμα και τώρα ήταν άγνωστη, τουλάχιστον σε όλους εκτός από την αγαπημένη της οικογένεια και λίγους στενούς φίλους. Μα σ’ ένα μήνα από τώρα αυτό θα άλλαζε δραστικά. Και ο λόγος; Θα γινόταν τηλεοπτική σταρ. Το EVE, ένα γυναικείο καλωδιακό κανάλι, είχε επιλέξει εκείνη ως παρουσιάστρια του καινούριου του ριάλιτι σόου Φλερτάροντας την Υψηλότητά Του. Η Κλόε δεν πίστευε στην τύχη της. Χιλιάδες κοπέλες είχαν κάνει οντισιόν για το ρόλο της παρουσιάστριας, μα οι παραγωγοί και οι συντελεστές του EVE είχαν επιλέξει εκείνη ανάμεσα σε τόσες καλλονές. Την τελευταία βδομάδα είχε τσιμπήσει τόσες φορές τον εαυτό της για να σιγουρευτεί πως δεν ονειρευόταν, που το μπράτσο της είχε γεμίσει μελανιές. Κι όμως, δεν ήταν όνειρο. Απόδειξη, η λιμουζίνα στην οποία επέβαινε αυτή τη στιγμή, η καινούρια γκαρνταρόμπα με την οποία την εφοδίασε το EVE και η προσωπική πρόσκληση για τον ετήσιο χορό μεταμφιεσμένων που οργάνωνε το κανάλι για το Χάλογουιν. Η Κλόε κοίταξε την πρόσκληση στα χέρια της. Ψηλάφισε τα ανάγλυφα γράμματα με τα ακροδάχτυλά της. Ήταν πανέμορφη πρόσκληση. Αστραφτερά ασημένια γράμματα σε λαμπερό μοβ φόντο, μια μάγισσα που πετούσε με το σκουπόξυλό της μπροστά στο ολόγιομο φεγγάρι και δαντελωτοί ιστοί αράχνης στις γωνίες. Ακόμα δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ναι, η επιτυχία ήταν πια κοντά. Επιτέλους, μετά από χρόνια ολόκληρα απογοήτευσης και απόρριψης που δε βοηθούσαν καθόλου μα καθόλου την αυτοεκτίμησή της. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να πιστεύει στο όνειρό της και τώρα έφτασε η ώρα να περάσει από την αφάνεια στα λαμπερά φώτα του Χόλιγουντ. Ένα κοριτσίστικο γελάκι ξέφυγε από τα άψογα βαμμένα χείλη της. Σκέπασε το στόμα της ντροπιασμένη και κοίταξε τον οδηγό. Έμοιαζε να μην πρόσεξε τίποτα, συγκεντρωμένος στην οδήγηση μέσα στην κίνηση του Λος Άντζελες. Αναστέναξε με ανακούφιση και ακούμπησε την πλάτη στη δερμάτινη ταπετσαρία. Στο στομάχι της φτερούγιζαν πεταλούδες. Δεν είχε βάλει τίποτα στο στόμα της όλη μέρα. Και μόνο η ιδέα ότι θα συναναστρεφόταν τους πλούσιους και διάσημους της είχε φέρει παραζάλη. Η Κλόε έστρεψε το κεφάλι της στο παράθυρο. Η ιστορική Χόλιγουντ Μπούλεβαρντ ήταν γεμάτη κόσμο. Για οκτωβριάτικο σαββατόβραδο ο δρόμος είχε περισσότερο κόσμο απ’ όσο συνήθως. Ακόμα δεν ήταν η ασφαλέστερη, ούτε η πιο καθαρή περιοχή της πόλης, μα η βελτίωση ήταν τεράστια. Και πάλι, οι τουρίστες συχνά σοκαρίζονταν όταν ανακάλυπταν πως αυτός ο διάσημος δρόμος στην πραγματικότητα δεν είχε καμία απολύτως αίγλη. Χαμογέλασε, θυμούμενη την πρώτη φορά που επισκέφθηκε το Κινέζικο Θέατρο Γκράουμαν. Πόσο συγκλονιστική εμπειρία ήταν όταν ακούμπησε τις παλάμες της στα αποτυπώματα της Μέριλιν Μονρόε! Υπήρχε ακόμα μαγεία στο χώρο –κλασική χολιγουντιανή μαγεία– και οι τουρίστες

(6)

συνέρρεαν απ’ όλο τον κόσμο ελπίζοντας να τη βιώσουν. «Κοντεύουμε, δεσποινίς Τάνερ.» «Ευχαριστώ, Σαμ.» Ο οδηγός τής χαμογέλασε μέσα απ’ το καθρεφτάκι. «Εύχομαι να περάσετε ωραία.» Χαμογέλασε. «Είμαι σίγουρη γι’ αυτό.» «Θα έρθω να σας πάρω γύρω στα μεσάνυχτα.» «Ακούγεται υπέροχο.» «Σίγουρα θέλετε να έρθω τόσο νωρίς; Αυτά τα χολιγουντιανά πάρτι κρατάνε ως τα ξημερώματα.» «Θέλω να κοιμηθώ λίγο. Άλλωστε, αύριο είναι η πρώτη μου μέρα στη δουλειά. Δεν καταλαβαίνω γιατί ξεκινάμε Σαββατοκύριακο, μα εκείνοι κάνουν κουμάντο.» Ο Σαμ χαμογέλασε. «Έτσι είναι, δεσποινίς Τάνερ.» Παρκάρισε τη μαύρη λιμουζίνα μπροστά στο Χόλιγουντ Ρούσβελτ. Το δωδεκαώροφο ξενοδοχείο δέσποζε στη Χόλιγουντ Μπούλεβαρντ. Τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ ήταν αγαπημένο στέκι της αφρόκρεμας του κινηματογράφου και λεγόταν πως ήταν στοιχειωμένο – άρα ήταν το ιδανικό μέρος για την αποψινή χολιγουντιανή φαντασμαγορία. Η Κλόε άπλωσε το χέρι προς την πόρτα, μα μετά θυμήθηκε πως θα την άνοιγε ο Σαμ. Δεν ήξερε αν θα συνήθιζε ποτέ τόση περιποίηση. Ήταν μαθημένη να τα κάνει όλα μόνη της – βασιζόταν μόνο στον εαυτό της. Οι άλλοι απλώς την απογοήτευαν. Με εξαίρεση μια χούφτα φίλους και συγγενείς, δεν εμπιστευόταν ψυχή. Είχε καεί πολλές φορές πια. Ο Σαμ άνοιξε την πόρτα και της προσέφερε το μπράτσο του. Στηρίχτηκε πάνω του και ανέβασε ένα τρεμάμενο πόδι στο πεζοδρόμιο. Ήταν σπαρμένο με αστέρια του Χόλιγουντ. Αναρωτήθηκε αν θα κατάφερνε ποτέ να βρεθεί ανάμεσά τους. «Καλό βράδυ, δεσποινίς Τάνερ.» Ο Σαμ έφερε το χέρι στο γείσο του καπέλου του. «Με χρειάζεστε άλλο;» «Όχι, Σαμ. Είμαι μια χαρά.» Ο Σαμ ένευσε. Έκλεισε την πόρτα και προχώρησε προς την πλευρά του οδηγού. Η καρδιά της Κλόε βούλιαξε. Ατένισε το ογκώδες κτίριο. Ήταν έτοιμη για όλα αυτά; Μάλλον όχι. Ίσως έπρεπε να ξαναμπεί στη λιμουζίνα και να πει στον Σαμ να τη γυρίσει στο μικροσκοπικό της διαμέρισμα. «Είστε πολύ όμορφη.» Ξαφνιασμένη, η Κλόε γύρισε να κοιτάξει τον Σαμ. Της έσκασε ένα καλοσυνάτο χαμόγελο. Ήταν καλός άνθρωπος. Δε συναντούσες πολλούς τέτοιους στο Λος Άντζελες. «Η κολακεία ανοίγει πολλές πόρτες.» Εκείνος γέλασε. «Όσο αισιόδοξος κι αν είμαι, αμφιβάλλω. Καλά να περάσετε» της ένευσε. Του έστειλε το καλύτερο φιλί της αλά Μέριλιν Μονρόε. Ο οδηγός γέλασε πνιχτά, έκλεισε την πόρτα και έφυγε. Η Κλόε έμεινε να κοιτάζει την κομψή λιμουζίνα μέχρι που χάθηκε απ’ το οπτικό της πεδίο. Οι πεταλούδες συνέχιζαν να φτερουγίζουν στο στομάχι της. Έσφιξε την πρόσκληση στα χέρια της και

(7)

προχώρησε προς την είσοδο. «Καλησπέρα, ωραία μου κυρία. Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Ρούσβελτ.» Ένα χαμόγελο τρεμόπαιξε στα χείλη της καθώς ο πορτιέρης τής άνοιξε την πόρτα να περάσει. Τα μάτια του έλαμψαν βλέποντας την αμφίεσή της. «Να υποθέσω πως είστε εδώ για το χορό μεταμφιεσμένων του EVE;» Ένευσε καταφατικά και του έδειξε την πρόσκληση. «Ωραίο κουστούμι.» «Ευχαριστώ.» Κοίταξε την αντανάκλασή της σ’ έναν από τους πολλούς καθρέφτες στο κομψό λόμπι του ξενοδοχείου. Είχε ντυθεί Μαμπ, βασίλισσα των νεράιδων. Αν και δεν είχε επιλογή –το κουστούμι το έστειλαν απ’ το κανάλι– έπρεπε να παραδεχθεί πως ήταν πολύ εντυπωσιακή εμφάνιση. Τα κατάμαυρα μαλλιά της έπεφταν στο ύψος των ώμων. Ένα πασπάλισμα «νεραϊδόσκονης» έκανε τις μπούκλες της να λαμπυρίζουν. Το φόρεμα ήταν ολομέταξο σε βαθύ, πλούσιο κόκκινο. Έκανε υπέροχο κοντράστ με το άσπρο δέρμα και τα μαύρα μαλλιά της. Μια τιάρα από ψεύτικα ρουμπίνια και διαμάντια στεφάνωνε το κεφάλι της, και το λαιμό της στόλιζε ένα περιδέραιο με το ίδιο μοτίβο. Τα σανδάλια που έντυναν τα μακριά της πόδια ήταν σχεδόν αόρατα, λεπτές λωρίδες αραχνοΰφαντου υφάσματος που σχημάτιζαν έναν ιστό. Την αμφίεση συμπλήρωναν ιριδίζοντα φτερά. Ο πορτιέρης την κατεύθυνε προς την αίθουσα του χορού. Τον ευχαρίστησε, του έδωσε ένα γενναιόδωρο φιλοδώρημα και διάνυσε αργά το λόμπι, όπου παρέμεναν ακόμα αρκετοί καλεσμένοι. Μάγισσες και βαμπίρ χαλάρωναν στους χρυσοκέντητους καναπέδες. Ένας καουμπόης και μια καουμπόισσα ήταν σφιχταγκαλιασμένοι, κι η Κρουέλα ντε Βιλ με τη μητριά της Χιονάτης διαφωνούσαν για κάτι. Η Κλόε έδειξε την πρόσκληση στο σκελετό στην πόρτα της αίθουσας. Εκείνος υποκλίθηκε και της ένευσε να περάσει. Αυτό ήταν. Να η ευκαιρία να δικτυωθεί και να προωθήσει την καριέρα της. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πέρασε μέσα. Δεν άργησε να βρει τον κύριο Κάρανταϊν, τον καινούριο εργοδότη της, και την ακολουθία του, όλους με κουστούμια από το Μάγο του Οζ. Μετά από λίγη ψιλοκουβεντούλα κατευθύνθηκε προς το μπαρ. «Ένα ποτήρι λευκό κρασί, παρακαλώ. Σαρντονέ» παράγγειλε. Ευτυχώς, τα ποτά ήταν δωρεάν – είχε μόλις δέκα δολάρια όλα κι όλα. Ο μπάρμαν άφησε απαλά μπροστά της ένα μεγάλο αναμνηστικό κολονάτο ποτήρι που πάνω έγραφε Ετήσιος Χορός Μεταμφιεσμένων του EVE. Η Κλόε ήπιε μια γουλιά. Το κρασί, μ’ ένα ελαφρύ άρωμα μήλου, ήταν υπέροχα αναζωογονητικό καθώς κυλούσε στο λαρύγγι της. Το κόκκινο κρασί δεν έκανε για εκείνη. Το λευκό ήταν μονόδρομος. «Μια τόσο όμορφη γυναίκα δε θα έπρεπε να πίνει μόνη.» Η Κλόε αναπήδησε στο άκουσμα της βαθιάς, αρρενωπής φωνής. Γύρισε και βρέθηκε να ατενίζει ένα ζευγάρι υπέροχα μάτια, τόσο έντονα γαλανά που έκαναν τον ουρανό να ωχριά. «Είναι πιασμένη η θέση;»

(8)

Κούνησε το κεφάλι, ανήμπορη να αρθρώσει έστω και μια λέξη. Ο άντρας ήταν απίστευτα ωραίος. Φαινόταν γύρω στα τριάντα πέντε, με μαλλιά σκούρα σαν τα δικά της και ένα νωχελικό χαμόγελο που συγκλόνιζε όλο της το είναι. «Τι υποτίθεται πως έχεις ντυθεί;» ρώτησε αφού παράγγειλε ένα μαρτίνι – χτυπημένο, όχι ανακατεμένο. «Άσε με να μαντέψω.» Την εξέτασε εξονυχιστικά με τα εκπληκτικά γαλανά μάτια του για ένα δυο λεπτά και μετά κροτάλισε τα δάχτυλα. «Το βρήκα. Είσαι νεράιδα.» Η Κλόε κοκκίνισε κάτω από το έντονο βλέμμα του καθώς αποτελείωνε το κρασί της. «Κοντά έπεσες. Με πρόδωσαν τα φτερά μου;» Εκείνος γέλασε. Δεν άντεξε να μην του χαμογελάσει. Της άρεσε ο ήχος του γέλιου του – πλούσιος, βαθύς και γεμάτος ζωή. Ήταν ένας άντρας που ήξερε πως δεν κάνει να παίρνεις τη ζωή υπερβολικά στα σοβαρά. «Θέλεις άλλο ένα ποτήρι κρασί, πριγκίπισσα νεράιδα;» «Βασίλισσα νεράιδα» διόρθωσε με ένα γελάκι. «Ναι, θα έπινα άλλο ένα ποτήρι.» Της χαμογέλασε ξανά. Η καρδιά της Κλόε βροντοχτύπησε. Ήταν πραγματικά υπέροχος. Είχε και λακκάκια. Η Κλόε λάτρευε τα λακκάκια στους άντρες. Και είχε αδυναμία στα γαλανά μάτια. Είχε και προφορά, μα δεν μπορούσε να την προσδιορίσει. Ήταν διακριτική μα αντηχούσε στη βαρύτονη φωνή του, ολοφάνερο σημάδι πως δεν είχε περάσει όλη τη ζωή του στην Αμερική. «Εντάξει, λοιπόν. Εσύ τι έχεις ντυθεί;» «Μποντ. Τζέιμς Μποντ.» Έχωσε μια γεμιστή ελιά στο στόμα χαμογελώντας λοξά. Ναι, ήταν αξιολάτρευτος. Η επιθυμία φούντωσε μέσα στην Κλόε με μια σφοδρότητα που την ξάφνιασε. Για όνομα του Θεού, μόλις τον γνώρισε! Δεν ήταν στον τύπο της να κοιμάται με αγνώστους. Μα αυτός ήταν κούκλος. Ήταν τέλειος με το μαύρο σμόκιν, πολύ καλύτερος από τον Σον Κόνερι, τον Ρότζερ Μουρ, τον Πιρς Μπρόσναν και τον Ντάνιελ Κρεγκ. «Χαίρω πολύ, Τζέιμς.» Έσφιξε το απλωμένο χέρι της. «Παρομοίως, νεράιδά μου.» Το άγγιγμά του την ηλέκτρισε. Ένιωσε το μπράτσο της να μουδιάζει. «Μαμπ, βασίλισσα των νεράιδων.» «Σωστά, η βασίλισσα των κελτικών μύθων. Την έκανε γνωστή ο Σέξπιρ αναφέροντάς τη στο δράμα Ρωμαίος και Ιουλιέτα.» «Ναι» συμφώνησε εκείνη. Λάτρευε τον Σέξπιρ, ειδικά τα σονέτα του – κατά βάθος ήταν αδιόρθωτη ρομαντική. Η οικογένεια και οι φίλοι της έβρισκαν ξεκαρδιστικό το γεγονός ότι πίστευε ακόμα πεισματικά στην αληθινή αγάπη και το ευτυχισμένο τέλος. Αυτό δεν ονειρευόταν κάθε κοπέλα; Τα τελευταία χρόνια είχαν δοκιμάσει την πίστη της, μα αρνούνταν να γίνει πεσιμίστρια. Και τώρα πια δεν είχε λόγο να γίνει. Στον ορίζοντα διακρινόταν ήδη το δικό της ευτυχισμένο τέλος. Χωρίς τον πρίγκιπα. Προς το παρόν, τουλάχιστον. «Χαίρω πολύ για τη γνωριμία, Μαμπ.» Τα δάχτυλά του άγγιζαν ακόμα τα δικά της, το δέρμα του ήταν ζεστό και απαλό. Ρίγη διέτρεξαν το μπράτσο της. Αναρωτήθηκε πώς θα ένιωθε αν αυτά τα δάχτυλα χάιδευαν τα στήθη της. Αποτράβηξε το χέρι απότομα, ξαφνιασμένη από την ερωτική σκέψη. Έπιασε το ποτήρι της και

(9)

αμέσως έστρεψε την προσοχή της στο κρασί της, πίνοντας μερικές δροσιστικές γουλιές. «Εντυπωσιακό πάρτι.» Συμφωνούσε. Ολόκληρη η αίθουσα ήταν διακοσμημένη στο θέμα του Χάλογουιν. Μοβ τραπεζομάντιλα στόλιζαν τα μεγάλα τραπέζια, μαύρη δαντέλα έντυνε τις καρέκλες και σκαλισμένες κολοκύθες χαμογελούσαν ξεδοντιάρικα στη μέση των τραπεζιών. Ακόμα και το φαγητό ήταν στο πνεύμα της γιορτής. Το μενού απαριθμούσε: Γλοιώδης Σαλάτα, Κολοκυθόσουπα, Ζυμαρικά του Δράκουλα και Τούρτα του Φράνκενσταϊν. Η μπάντα, ντυμένη στα γκοθ, ψυχαγωγούσε τους καλεσμένους με μια δική της εκδοχή του Black Magic του Σινάτρα. «Δοκίμασες το φαγητό;» Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Εσύ;» «Όχι.» Το στομάχι της γουργούρισε. Το χτύπησε χαϊδευτικά. Έσμιξε τα φρύδια του. «Το στομάχι σου δείχνει να διαμαρτύρεται πάντως.» Βόγκηξε. «Το άκουσες και εσύ;» «Και βέβαια.» Η Κλόε ένιωσε τα μάγουλά της να κοκκινίζουν. Ο μπάρμαν έδειξε το άδειο της ποτήρι. «Θα πιείτε άλλο;» «Ναι, ευχαριστώ.» Της γέμισε το ποτήρι. Εκείνος σήκωσε το φρύδι. «Είναι το τρίτο ποτήρι.» Σήκωσε τους ώμους και ήπιε μια γουλιά. Της προκαλούσε νευρικότητα. Έπινε γιατί δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. «Σε πειράζει;» ρώτησε. Σήκωσε το χέρι ψηλά. «Κανένα πρόβλημα. Απλά δε θέλω να αρρωστήσει η βασίλισσα Μαμπ.» Την έπιασαν γέλια και το κρασί χύθηκε απ’ το στόμα της. Πίεσε μια πορτοκαλόμαυρη χαρτοπετσέτα στα χείλη της. Και την έπιασε λόξιγκας. Εκείνος μειδίασε ειρωνικά. Το μειδίαμά του ήταν εξίσου γοητευτικό με το χαμόγελό του, και η Κλόε ένιωσε την παρόρμηση να τον φιλήσει. Στην πραγματικότητα, δεν ήθελε απλώς να τον φιλήσει. Ήθελε να πέσει πάνω του, να πετάξει από πάνω του το σμόκιν του Τζέιμς Μποντ και να του κάνει τρελό, παθιασμένο έρωτα. Χριστέ μου! Ίσως δεν έπρεπε να πιει τρία ποτήρια κρασί με άδειο στομάχι. Κακή ιδέα. Φρικτή ιδέα. Εντελώς ηλίθια. Τώρα όμως ήταν πολύ αργά. Η ζημιά είχε γίνει. Η Κλόε ένιωθε μια ελαφριά ζαλάδα – την είχε πιάσει ήδη το αλκοόλ. Έπρεπε να απομακρυνθεί από κοντά του. Έχανε τον έλεγχο όταν έπινε κρασί. Σπάνια έπινε, μα όταν τύχαινε, ο οργανισμός της δεν είχε καμία αντοχή. Μηδέν. Μα τι στην ευχή είχε στο μυαλό της; Πώς μπόρεσε να μεθύσει στο πρώτο της χολιγουντιανό πάρτι; Έπρεπε να φύγει μακριά από το σέξι Τζέιμς Μποντ πριν κάνει κάτι για το οποίο θα μετάνιωνε. «Χάρηκα για τη γνωριμία» ψιθύρισε. «Με το μαλακό.» Τη στήριξε με το χέρι του καθώς τα πόδια της έτρεμαν. «Μένεις στο ξενοδοχείο; Να σε συνοδέψω ως το δωμάτιό σου.» Η αίθουσα γύριζε. Έχασε την ισορροπία της και έπεσε πάνω του. Μύριζε όμορφα.

(10)

Μοσχοβολούσε καθαριότητα, σαπούνι, σαμπουάν και μια κολόνια που δεν αναγνώριζε. Το στέρνο του ήταν φαρδύ και δυνατό, και ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει κάτω απ’ τα ακροδάχτυλά της. «Ίσως χρειάζεσαι λίγο αέρα.» Συμφώνησε. «Και φαγητό. Δεν έχω φάει τίποτα όλη μέρα.» Την κοίταξε με τα μεγάλα γαλανά μάτια του. «Γι’ αυτό δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου. Άσε με να σε βοηθήσω. Θα καθίσουμε έξω στην πισίνα και θα ζητήσουμε να μας φέρουν κάτι να φας.» Η Κλόε δε διαμαρτυρήθηκε. Αφέθηκε να την οδηγήσει έξω από τη συνωστισμένη αίθουσα, γαντζωμένη στο μπράτσο του και με το βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα. Δεν ήθελε να τη δει κανένας σ’ αυτή την κατάσταση. Ήταν εξευτελιστικό. Έλπιζε μόνο να εξισορροπούσε με λίγο φαγητό την επίδραση του αλκοόλ στο αίμα της. Ανάσανε με ευγνωμοσύνη το δροσερό νυχτερινό αέρα καθώς βγήκαν στο χώρο της πισίνας. Το χλωριωμένο νερό έμοιαζε δελεαστικό. Για μια στιγμή σκέφτηκε σοβαρά να πετάξει τα ρούχα της και να βουτήξει μέσα. «Νιώθεις καλύτερα;» «Έτσι νομίζω.» Η Κλόε κάθισε σε μια σεζλόνγκ. «Δε χρειάζεται να μείνεις μαζί μου.» «Επιμένω.» Κάθισε δίπλα της και ακούμπησε στους ώμους της το στιβαρό του χέρι. «Δε θα ήμουν τζέντλεμαν αν άφηνα μια γυναίκα ολομόναχη.» Κοίταξε γύρω της και συνειδητοποίησε έκπληκτη πως ήταν εντελώς μόνοι. Παραξενεύτηκε που δεν είχε βγει κανένας άλλος να απολαύσει την υπέροχη βραδιά. Ανασήκωσε το φρύδι. «Προσπαθείς να με σώσεις;» τον πείραξε. «Μπαίνω στο πετσί του ρόλου μου.» «Δεν έχω ανάγκη να με σώσουν, κύριε Τζέιμς Μποντ.» «Ώστε είσαι ανεξάρτητος τύπος.» Η Κλόε ύψωσε το πιγούνι της. «Ακριβώς.» Τσίμπησε την άκρη της μύτης της. «Εγώ θα ήθελα να προσπαθήσω πάντως.» Η καρδιά της σταμάτησε. Τη φλερτάριζε. Αυτός ο σωσίας του Τζέιμς Μποντ με τα καταγάλανα μάτια, το θεσπέσιο χαμόγελο, το υπέροχο γέλιο και το μυώδες κορμί φλερτάριζε εκείνη, την Κλόε Τάνερ, ένα αγροτοκόριτσο από τις μεσοδυτικές πολιτείες. Απίστευτο. Η τύχη της είχε αλλάξει στ’ αλήθεια. Έφτασε το φαγητό, κι εκείνη έπιασε το πιάτο της με ενθουσιασμό. Το στομάχι της γουργούρισε τόσο δυνατά που νόμιζε πως θα πέθαινε από την ντροπή της. «Ήξερες πως η Μέριλιν Μονρόε είχε ποζάρει σε διαφήμιση για λοσιόν μαυρίσματος σ’ αυτό το βατήρα;» Ο αβρός Βρετανός κατάσκοπος, τέλειος μέχρι και στην ξενική προφορά, ακολούθησε το βλέμμα της. «Όχι, δεν το ήξερα. Πολύ ενδιαφέρον.» «Ήξερες πως το φάντασμά της στοιχειώνει τον καθρέφτη δίπλα στα ασανσέρ;» Λάτρευε τους μύθους του Χόλιγουντ. Οι φίλοι της τη θεωρούσαν μονομανή καθώς ήταν συνδρομήτρια σε δεκάδες χολιγουντιανά κουτσομπολίστικα και σινεφίλ περιοδικά. Ήταν το μικρό της χόμπι μαζί με τη γιόγκα και το υποβρύχιο κολύμπι.

(11)

Τα γαλανά μάτια του συνάντησαν τα δικά της. «Γνωρίζεις πολλά γύρω απ’ το Χόλιγουντ, βλέπω.» «Ξέρεις τίποτα για το χαρακτήρα που υποδύεσαι;» Έδειξε το κουστούμι του, πριν γεμίσει το στόμα της με μια τεράστια κουταλιά Ζυμαρικών του Δράκουλα. Μπορούσε να φάει ένα βουνό, αλλά δεν ήθελε να τον τρομάξει. Πρόσεξε πως εκείνος δεν έτρωγε τίποτα. «Έχω τη συλλογή DVD του Τζέιμς Μποντ, αλλά ομολογώ πως δεν είμαι φανατικός ταινιόφιλος.» Κατάπιε την μπουκιά της και γέμισε άλλη μια τεράστια κουταλιά. «Με λες τρελή;» «Ασφαλώς και όχι. Δεν έχω διαθέσιμο χρόνο για να βλέπω ταινίες.» Τον κοίταξε με ανοιχτό το στόμα. «Μα όλοι λατρεύουν τις ταινίες.» Σήκωσε τους ώμους του. Το χέρι του ακουμπούσε το μηρό της. Ένιωθε το δέρμα του να την καίει διαπερνώντας το λεπτό ύφασμα του φορέματός της. Έλπιζε να του αρέσουν τα μαύρα δαντελωτά εσώρουχα. Χριστέ μου, μα τι σκεφτόταν; Γνώριζε αυτόν τον τύπο μόλις είκοσι λεπτά και ήδη ανυπομονούσε να πέσει στο κρεβάτι μαζί του. Μα ποια δε θα ήθελε να κοιμηθεί με τον Τζέιμς Μποντ; Όλοι οι άντρες ήθελαν να είναι σαν εκείνον. Όλες οι γυναίκες ήθελαν να είναι μαζί του – και όχι με την πλατωνική έννοια. «Με τη δουλειά μου δε διαθέτω πολύ ελεύθερο χρόνο.» Κατάπιε τα τελευταία ζυμαρικά και ήπιε μια γενναία γουλιά νερό. «Τι δουλειά κάνεις;» Κούνησε το κεφάλι του και ακούμπησε τα δάχτυλά του στα χείλη της. «Όχι τώρα. Όχι ακόμα.» Πολύ μυστικοπαθής ήταν. Ακριβώς σαν τον Τζέιμς Μποντ. Άρχισε να αναρωτιέται μήπως ο τύπος νόμιζε στ’ αλήθεια πως ήταν κατάσκοπος. Τα χείλη της είχαν μουδιάσει από το άγγιγμά του. Προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο φαγητό. Ήταν πεντανόστιμο. Όλα ήταν εξαιρετικά στον περίφημο χορό μεταμφιεσμένων του EVE. «Ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα;» «Λέγε με Μαξ.» «Χαίρω πολύ, Μαξ.» «Και το δικό σου όνομα, βασίλισσά μου;» Κοίταξε τα γαλανά μάτια του και έλιωσε. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει από το πάρτι αν δεν έκανε έρωτα με αυτόν τον άντρα. Οι φίλες της θα τη σκότωναν αν τον άφηνε να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια της. Ήταν στο χέρι της να εκπληρώσει τις φαντασιώσεις ολόκληρου του θηλυκού γένους. Τρομαχτική αποστολή, μα κάποια έπρεπε να τη φέρει εις πέρας. «Κλόε.» Τα λακκάκια του έλαμψαν για εκείνη στο φεγγαρόφωτο. «Κλασικό όνομα.» Σούφρωσε τη μύτη της. «Ήταν της γιαγιάς μου. Ποτέ δε μου άρεσε.» «Σου πάει. Ένα ωραίο όνομα για μια ωραία γυναίκα.» Τα μάγουλά της πήραν φωτιά. Ένιωθε πως είχε κοκκινίσει ολόκληρη σαν πυροσβεστικό όχημα. Ήταν μεγάλος κόλακας. Πολύ μεγάλος. Και της άρεσε – ένιωθε όμορφα με το κομπλιμέντο. «Χάρηκα για τη γνωριμία, Κλόε.» «Παρομοίως, Μαξ.»

(12)

Έδωσαν ξανά τα χέρια. Το δέρμα της έκαιγε. Ούτε θυμόταν από πότε είχε να την επηρεάσει έτσι κάποιος άντρας. Ήταν συναρπαστικό και λιγάκι τρομαχτικό. Η μουσική ξεχυνόταν από τις ανοιχτές πόρτες και τα παράθυρα, τυλίγοντάς τους σε μια ονειρική μελωδία. Ήταν ορχηστική τζαζ, η αγαπημένη της μουσική. «Χορεύουμε;» Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. «Πολύ ευχαρίστως, αλλά σε προειδοποιώ πως δεν είμαι καλή στο χορό.» Ο Μαξ τη σήκωσε όρθια. «Τυχαίνει να είμαι πρωταθλητής.» Σήκωσε τα φρύδια. «Πολύ αλαζονικός είσαι.» «Λέω μόνο την αλήθεια.» Χαμήλωσε το κεφάλι του. Ένιωθε την ανάσα του στο μάγουλό της, αρωματισμένη με οινόπνευμα και μυρωδικά. Τα πόδια της δεν τη βαστούσαν. Έπεσε βαριά πάνω του φοβούμενη ότι θα λύγιζαν τα γόνατά της. Έκλεισε το ένα χέρι της στο δικό του κι εκείνη ακούμπησε το άλλο στον ώμο του. Τα δάχτυλά του άγγιζαν απαλά τη μέση της καθώς την καθοδηγούσε γύρω από την πισίνα σ’ ένα συγκλονιστικό βαλς, που της έφερε μεγαλύτερη ζαλάδα από τα τρία ποτήρια κρασί που είχε κατεβάσει. Έλεγε αλήθεια, ήταν πράγματι εξαιρετικός χορευτής. Ήταν γεννημένος για την αίθουσα χορού. Γεννημένος για να φοράει σμόκιν. Είχε την υπεροψία και τον αέρα ανθρώπου μαθημένου στην πολυτέλεια, είτε ήταν Τζέιμς Μποντ είτε όχι. Ίσως ήταν στ’ αλήθεια υπερκατάσκοπος – καθόλου δεν την ένοιαζε. Ήθελε μόνο να απολαύσει τη στιγμή. Χορεύοντας στην αγκαλιά του, τόσο κοντά στο σώμα του, ένιωθε να της κόβεται η ανάσα. Το μεθυστικό άρωμα της κολόνιας του την τύλιγε σ’ ένα ρομαντικό κουκούλι. Για μια στιγμή ένιωσε σαν λαμπερή κινηματογραφική σταρ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, που χόρευε με τον όμορφο συμπρωταγωνιστή της κάτω από το νυχτερινό ουρανό του ιστορικού ξενοδοχείου Ρούσβελτ. Το τραγούδι τελείωσε. Την τράβηξε κοντά του κάτω από ένα φοίνικα. Εκείνη τύλιξε τα χέρια γύρω απ’ τον αυχένα του και έγειρε πίσω το κεφάλι για να βλέπει το όμορφο πρόσωπό του. Τα μαλλιά της έπεφταν σαν καταρράκτης πάνω στο μπράτσο του και τα ηλίθια νεραϊδοφτερά τη χτυπούσαν στο κεφάλι. Η καρδιά της βροντοχτυπούσε στο στήθος της. Θα τη φιλούσε, ήταν σίγουρη γι’ αυτό. Της το έλεγε το γυναικείο της ένστικτο. Ο Μαξ χαμήλωσε το κεφάλι του πάνω απ’ το δικό της και η Κλόε έκλεισε τα μάτια της σε ανταπόκριση. Τα χείλη του άγγιξαν τα δικά της απαλά και τρυφερά. Εκείνη αναστέναξε και το φιλί βάθυνε. Τότε την τράβηξε πάνω του μέχρι που οι μηροί της πιέστηκαν στους βουβώνες του. Η ανάσα της πιάστηκε καθώς ένιωσε το σκληρό ανδρισμό του. Η γλώσσα του όργωνε την υγρή σπηλιά του στόματός της και η Κλόε ανταποκρινόταν διψασμένα και τον αγκάλιαζε σφιχτά. Ο σπινθήρας του πάθους που άναψε εκείνος εξελίχθηκε σε ανεξέλεγκτη φωτιά. «Σε θέλω» ψιθύρισε στον ευαίσθητο λοβό της. Βόγκηξε, τρέμοντας ολόκληρη. Όσο τα δόντια του τσιμπολογούσαν το λοβό της, η γλώσσα του ακολουθούσε την καμπύλη του αυτιού της. «Μόλις γνωριστήκαμε» ψιθύρισε, πλησιάζοντας το σώμα της ακόμα πιο κοντά στο δικό του, με τη στύση του να πιέζει τη μέση της. Τα χέρια του Μαξ χώθηκαν στα μακριά της μαλλιά. «Σε θέλω, Κλόε. Έλα στο δωμάτιό μου.» Ανοιγόκλεισε τα μάτια της. Η επιθυμία έκανε τα μάτια του μαύρα σαν τη νύχτα που τους αγκάλιαζε. Είδε το πρόσωπό της να αντανακλάται στις κόρες του. Τα χείλη της πρησμένα, το

(13)

πρόσωπό της ξαναμμένο, τα καστανά μάτια της ορθάνοιχτα από την ηδονή. Η επιθυμία στα μάτια της καθρέφτιζε τη δική του. «Ναι» ψιθύρισε βραχνά. Δεν ήξερε τι έκανε – και δεν την ενδιέφερε. Ήξερε μόνο ότι φλεγόταν για τον άντρα στην αγκαλιά της, για τον άντρα που τα φιλιά του έκαναν την καρδιά της να βροντοχτυπά και το αίμα της να βράζει. Τη φίλησε ξανά με πιεστικά, απαιτητικά, κτητικά χείλη. Ανταποκρίθηκε πρόθυμα, απαντώντας στα φιλιά του με την ίδια θέρμη, πλέκοντας τα χέρια της στα μαλλιά του και τεντώνοντας τον τρυφερό λαιμό της καθώς εκείνος χάραζε κατά μήκος του ένα καυτό μονοπάτι. «Γιατί όχι εδώ;» ψιθύρισε ξετσίπωτα. «Δεν αντέχω να περιμένω τόσο.» Χαμογέλασε πλατιά. Τα κατάλευκα ίσια δόντια του άστραψαν στο σκοτάδι. «Τι τολμηρή πρόταση από μια αγνή και άσπιλη νεράιδα!» «Ποιος είπε ότι είμαι αγνή και άσπιλη νεράιδα;» Γέλασε πνιχτά. «Χαίρομαι που ήρθα στο πάρτι.» Η Κλόε έπαιξε τα ματόκλαδά της. «Εξαιτίας μου;» Το καυτό, θαυμαστικό βλέμμα του Μαξ έκανε την Κλόε να κοκκινίσει. «Οπωσδήποτε εξαιτίας σου.» Άρπαξε τη γραβάτα του, κοιτάζοντας γύρω της πάνω απ’ τον ώμο του. «Είμαστε εντελώς μόνοι. Κάνε μου έρωτα, κατάσκοπέ μου.» Βόγκηξε και σκέπασε ξανά τα χείλη της με τα δικά του. Δεν την πείραξε όταν την έσπρωξε πάνω στον κορμό του φοίνικα. Η τραχύτητα του φλοιού έμοιαζε να κορυφώνει τη διέγερσή της. Ένιωθε παράτολμη, εντελώς και ολότελα παράτολμη, και η αίσθηση τη συνάρπαζε. Κανείς δε θα περίμενε από εκείνη κάτι τόσο εξωφρενικό, τόσο ερωτικό, τόσο παθιασμένο. Ξαφνικά εκείνος τραβήχτηκε. «Τι συμβαίνει;» ρώτησε. Άκουγε την απογοήτευση στη φωνή της. Δεν ήθελε να σταματήσει. Δεν ήθελε να σταματήσει ποτέ. Την κοίταξε με πόθο ανάμεικτο με ανησυχία. «Δε θέλω να σε εκμεταλλευτώ.» «Δεν είμαι μεθυσμένη.» «Αλήθεια;» Έσμιξε τα φρύδια του. Για πρώτη φορά πρόσεξε πόσο τέλεια ήταν, μαύρα και πυκνά, μα όχι σαν του Πίτερ Γκάλαχερ. Η Κλόε τον χτύπησε παιχνιδιάρικα στον ώμο. «Αλήθεια. Μπορώ να πιω μερικά ποτήρια κρασί χωρίς να βγω εκτός ελέγχου.» Δεν ήταν μεθυσμένη. Εντάξει, ίσως ήταν λίγο ζαλισμένη. Αλλά ήξερε τι ήθελε, καθαρά και ξάστερα. Ήθελε εκείνον. Και τον ήθελε πολύ. Ο πόνος ανάμεσα στα σκέλια της είχε γίνει ανυπόφορος. Της έσκασε ένα διαβολικό χαμόγελο. «Μου αρέσεις εκτός ελέγχου.» Τον φίλησε παθιασμένα. «Κάνε με να χάσω τον έλεγχο» τον προκάλεσε. Ο πόθος σκούρυνε τα μάτια του. Την τράβηξε σφιχτά πάνω του και εκείνη βόγκηξε τρίβοντας διψασμένα το κορμί της στο δικό του. Όταν εκείνος ρούφηξε το λαιμό της, με τις άκρες των δοντιών του να τρυγούν το τρυφερό της δέρμα, η Κλόε νόμιζε πως θα πεθάνει από επιθυμία. Κόλλησε πάνω του, τα γόνατά της ασταθή, το κορμί της μουδιασμένο.

(14)

«Μαξ» βόγκηξε απαλά. «Ω, Μαξ.» Ένιωσε το χαμόγελό του πάνω στο δέρμα της. Εκείνος κατέβασε το μπούστο του κλασικού της φορέματος. Ένιωθε το δροσερό οκτωβριάτικο αέρα πάνω στο δέρμα της. Μετά ένιωσε τη γλώσσα του, υγρή και καυτή πάνω στο στήθος της. Βόγκηξε από ηδονή. Το στόμα του έκλεισε πάνω στη ρώγα της και εκείνη σπαρτάρησε στην αγκαλιά του. «Ναι, ω, ναι» μουρμούρισε. Τα χέρια της μπλέχτηκαν στα μαλλιά του. Οι χτύποι της καρδιάς της επιταχύνθηκαν. Τύλιξε ένα μακρύ πόδι γύρω από τη μέση του, τραβώντας τον πιο κοντά με την πίεση της γάμπας, μέχρι που τα χέρια του χούφτωσαν τη μέση της. Τα δάχτυλά του τρύπωσαν κάτω από το μεταξένιο ύφασμα, ακολουθώντας την καμπύλη του ποδιού της, και εκείνη γουργούρισε εκστασιασμένη όταν ένιωσε τα ακροδάχτυλά του να αγγίζουν τη δαντέλα του εσωρούχου της. Ξαφνικά, επικράτησε η κοινή λογική. «Μαξ;» Ήταν ένας ξέπνοος ψίθυρος. «Ναι, μωρό μου;» Τα δάχτυλά του χάιδευαν το εσωτερικό των μηρών της. Ρίγησε και γραπώθηκε από τους φαρδιούς του ώμους. Τα σωθικά της είχαν μετατραπεί σε ρευστό μέλι. «Προστασία;» κλαψούρισε. Εκείνος τραβήχτηκε. Τα εβένινα μάτια του σιγόκαιγαν. «Όχι μαζί μου. Όχι εδώ.» Η καρδιά της βούλιαξε. Δεν μπορούσε να κάνει έρωτα με έναν άγνωστο χωρίς προστασία. Άπλωσε τα δάχτυλά της στο στέρνο του. «Ούτε εγώ έχω μαζί μου. Δε συνηθίζω να ξενοκοιμάμαι. Και δεν περίμενα να γνωρίσω κάποιον σαν εσένα στο πάρτι.» «Κάποιον που να μην μπορείς να του αντισταθείς;» Είδε τα δόντια του να αστράφτουν στο σκοτάδι. Η καρδιά της αναπήδησε. Ήταν απίστευτα σέξι. Και εκείνη τον ήθελε. Χριστέ μου, πόσο τον ήθελε. Εκείνη τη στιγμή έμοιαζε εξίσου σημαντικός –αν όχι περισσότερο– με τον αέρα που ανάσαινε. «Μαξ –» «Έλα στο δωμάτιό μου.» «Μα –» Ο Μαξ πίεσε τα καυτά, επιτακτικά του χείλη στα δικά της. Εκείνη ρίγησε κι ανταποκρίθηκε στο φιλί του. Ήταν βαθύ και απίστευτα ερωτικό. «Έχω ό,τι χρειαζόμαστε στο δωμάτιό μου.» Η βραχνή φωνή του γαργάλησε το αυτί της. Έστρεψε το πρόσωπό της προς το μέρος του και εκείνος αιχμαλώτισε ξανά τα χείλη της με τα δικά του μέχρι που ένιωσε να της κόβεται η ανάσα. Ήταν θεϊκά. Ήταν συγκλονιστικός και εκείνη δεν ήξερε καν το επίθετό του. Η μητέρα της θα έπεφτε λιπόθυμη μπροστά σε τέτοια συμπεριφορά. «Εντάξει» ψιθύρισε. Πήρε το χέρι της και την οδήγησε στην άλλη πλευρά της πισίνας. Διέσχισαν το λόμπι και ανέβηκαν στο δωμάτιό του στον έβδομο όροφο. Μέσα στο ασανσέρ παραλίγο να χάσουν τον έλεγχο. Τα διεισδυτικά, παθιασμένα, καυτά φιλιά του κόντευαν να τρελάνουν την Κλόε. Όση ώρα

(15)

έψαχνε στα τυφλά για το κλειδί του, εκείνη τον φιλούσε, χάιδευε τον παλλόμενο ανδρισμό του, ξεκούμπωνε το πουκάμισό του και του ψιθύριζε ερωτόλογα στο αυτί. Όταν επιτέλους εκείνος βρήκε το κλειδί και άνοιξε, την έσπρωξε βίαια μέσα στο δωμάτιο, έκλεισε την πόρτα με το πόδι του και την κόλλησε στον τοίχο. «Ξέρεις πώς να τρελάνεις έναν άντρα.» Άρχισε να ξεκουμπώνει την ατέλειωτη σειρά κουμπιών στην πλάτη της. Εκείνη γέλασε. Ήταν ένα χαμηλό, αισθησιακό, τολμηρό γέλιο, που αντήχησε ξένο στα αυτιά της. «Πρέπει να σου βγάλω αυτό το φόρεμα.» Ξεκούμπωσε το τελευταίο μαργαριταρένιο κουμπί και το φόρεμα έπεσε μπροστά. Η Κλόε τον παρακολουθούσε εκστατική. Έσπρωξε προς τα κάτω το μεταξένιο φόρεμα, που λαμπύρισε στο απαλό φως που τρύπωνε απ’ το παράθυρο και προσγειώθηκε σε ένα σωρό στα πόδια της. Τα νεραϊδοφτερά άστραφταν φωλιασμένα στο ρουμπινένιο μετάξι. Σύντομα ακολούθησε το σουτιέν της. Ο Μαξ βύθισε το κεφάλι του στο στήθος της κι άρχισε να πιπιλάει τις ρώγες της. Ήταν αδύνατον να σταματήσει τις κραυγές της. Τα δάχτυλά του τυλίχτηκαν γύρω από τους καρπούς της και την κάρφωσε στον τοίχο. «Μαξ!» ούρλιαξε. Ένιωθε πως θα τέλειωνε με τα προκαταρκτικά και μόνο. Σχεδόν έσκισε το δαντελένιο κιλοτάκι τραβώντας το απ’ το τρεμάμενο κορμί της, φιλώντας τους γυμνούς ώμους, το στομάχι και την απαλή καμπύλη των γοφών της. Τη σήκωσε στα χέρια του και τη μετέφερε στο τεράστιο κρεβάτι, την έριξε πάνω και για μια στιγμή εξαφανίστηκε. Έμεινε ξαπλωμένη εκεί, ντυμένη μόνο με τις μαύρες μεταξωτές κάλτσες, νιώθοντας να συνταράζεται κάθε ίνα του κορμιού της. Ένα φως έλαμψε μέσα από το μπάνιο. Είδε την αντανάκλασή του στον καθρέφτη, καθώς έψαχνε για προφυλακτικό. «Το βρήκα.» Ύψωσε θριαμβευτικά το μικρό πακετάκι, έσβησε το φως και επέστρεψε στο πλευρό της. «Νιώθω μοναξιά μόνο εγώ γυμνή.» «Δεν το θέλουμε καθόλου αυτό.» Της χαμογέλασε ξανά με αυτό το εκπληκτικό, σέξι, αξιολάτρευτο χαμόγελο. Ήταν η χαριστική βολή για την Κλόε. «Σε χρειάζομαι τώρα, Μαξ. Τώρα.» «Και εγώ σε χρειάζομαι.» Τον φίλησε επιτακτικά. Εκείνος έβγαλε το σμόκιν και το λευκό πουκάμισο, μετά άνοιξε το προφυλακτικό ενώ η Κλόε ξεκούμπωνε το παντελόνι του. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ήταν εντελώς γυμνός και εξοπλισμένος με την απαραίτητη προστασία. Η Κλόε δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Τύλιξε τα πόδια της γύρω απ’ τη μέση του και κυλίστηκαν στο κρεβάτι σ’ ένα κουβάρι από μπλεγμένα μέλη, καυτά φιλιά και παθιασμένα χάδια. Η Κλόε ήταν καυτή, υγρή και έτοιμη. Ο διογκωμένος ανδρισμός του παλλόταν καθώς τον κατεύθυνε επίμονα ανάμεσα στα πόδια της. «Τέρμα τα προκαταρκτικά» ψιθύρισε. Κοίταξε τα φλογισμένα μάτια του. «Τώρα.» Βυθίστηκε βαθιά μέσα της και εκείνη έκλεισε γύρω του, καλωσορίζοντάς τον. Το στόμα του έπνιξε την εκστατική κραυγή της καθώς οι αργές, βαθιές ωθήσεις τη συγκλόνιζαν. Το κορμί της

(16)

κινούνταν απόλυτα συγχρονισμένα με το δικό του. Με μια ώθηση τον έσπρωξε ακόμα βαθύτερα μέσα της. Όταν το κεφάλι της χτύπησε στο κεφαλάρι, σχεδόν δεν το πρόσεξε – το σώμα της ήταν ένας χείμαρρος ηδονής. Ήταν η απόλυτη ευτυχία. Σαν να αγγίζεις ένα κομμάτι του ουρανού. Δεν υπήρχε τίποτα που να συγκρίνεται μ’ αυτό. Την κρατούσε σφιχτά, σηκώνοντας το σώμα της για να ενωθεί με το δικό του. Το ένα του χέρι αγκάλιαζε το κεφάλι της, το άλλο τη μέση της. Τέλειωσε πρώτη, και ο οργασμός την έκανε να σωριαστεί πίσω στο κρεβάτι. Εκείνος τέλειωσε δευτερόλεπτα αργότερα καταρρέοντας πάνω στο τρεμάμενο κορμί της. Για ένα λεπτό, κανείς δεν είπε λέξη. Η Κλόε ένιωθε τις κοφτές ανάσες του και τους άτακτους χτύπους της καρδιάς του. Τον κράτησε απαλά στην αγκαλιά της, φιλώντας την κορυφή του κεφαλιού του. Ήταν πανέμορφος –ο ωραιότερος άντρας που γνώρισε ποτέ– και δεν ήθελε να τον αφήσει. «Μείνε μαζί μου.» Έφερε τους αγκώνες του στις δυο πλευρές του κεφαλιού της. Εκείνη κοίταξε το ρολόι. Ήταν μόλις δέκα η ώρα. Είχε δυο ώρες να ξοδέψει στη ζεστή θαλπωρή της αγκαλιάς του. Κοιτάζοντας το όμορφο πρόσωπό του, ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει τώρα – χρειαζόταν λίγη αγκαλιά. «Θα μείνω.» Τη φίλησε. Τον φίλησε και εκείνη. «Αλλά πρέπει να φύγω τα μεσάνυχτα.» Τραβήχτηκε από μέσα της βασανιστικά αργά και την ξάπλωσε τρυφερά στο πλάι, με την πλάτη της να ακουμπά στο στέρνο του. Βυθίστηκε στη στιβαρή του αγκαλιά, έκλεισε τα μάτια και αναστέναξε ευτυχισμένα. «Είσαι εκπληκτική.» Το ψιθυριστό κομπλιμέντο την έκανε να χαμογελάσει. «Ευχαριστώ.» Τα χείλη του άγγιξαν την κλείδα της. «Εννοώ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ.» Γέλασε, χαράζοντας μικρούς κύκλους στο χέρι του με τα ακροδάχτυλά της. «Ευχαριστώ. Και εσύ ήσουν απίστευτος.» «Και με θεωρούσες αλαζονικό που είπα ότι ξέρω χορό» μουρμούρισε βυθισμένος στις μπούκλες της. «Τώρα θα γίνω ανυπόφορος.» Βυθίστηκαν σε μια ευχάριστη σιωπή. Πριν περάσει πολλή ώρα, η Κλόε άκουσε την ανάσα του να επιβραδύνεται. Ψιθύρισε το όνομά του, μα εκείνος δεν ανταποκρίθηκε. Γύρισε αργά προς το μέρος του και είδε τα μάτια του κλειστά. Τον είχε πάρει ο ύπνος. Τις επόμενες δυο ώρες τον χάζευε καθώς εκείνος κοιμόταν. Φιλούσε τη μύτη του, τα χείλη του, τα ζυγωματικά του. Τα μεσάνυχτα σηκώθηκε από το ζεστό κρεβάτι και μάζεψε τα ρούχα της, που ήταν διάσπαρτα στο πάτωμα. Καθώς φορούσε το μεταξωτό φόρεμα της βασίλισσας Μαμπ, το μάτι της έπεσε σ’ ένα περιοδικό στο κομοδίνο του Μαξ και χάιδεψε με τα ακροδάχτυλα το γυαλιστερό εξώφυλλο. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα βλέποντας το πρόσωπο του Μαξ. Το χαρισματικό χαμόγελό του έκανε την καρδιά της να φτερουγίσει. «Τι στο –;» Πήρε το περιοδικό και έτρεξε στο μπάνιο, μισοκλείνοντας την πόρτα πίσω της και ανοίγοντας το φως. Της ξέφυγε μια κραυγή έκπληξης όταν διάβασε τον κύριο τίτλο: Ο Πρίγκιπας

(17)

Μαξ της Ρομαλίας Πρωταγωνιστεί σε Τηλεοπτικό Ριάλιτι Σόου. «Θεέ μου!» Το περιοδικό παραλίγο να της πέσει απ’ τα χέρια. Έστρεψε το βλέμμα στο κρεβάτι όπου ο Μαξ κοιμόταν ακόμα γαλήνια. Προφανώς δεν είχε αντιληφθεί το ξαφνιασμένο της ξέσπασμα. Γιατί δεν τον αναγνώρισα; Είναι ο διασημότερος πρίγκιπας στον κόσμο, και εγώ δεν ήξερα ποιος είναι; «Μόλις κοιμήθηκα με το διασημότερο εργένη στον κόσμο!» Έσφιξε τόσο πολύ το περιοδικό που οι σελίδες τσαλακώθηκαν. «Και μπορεί να είναι συνεργάτης μου!» Ένιωθε σοκαρισμένη, εντελώς συντετριμμένη. Δεν ήταν κι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις μια επαγγελματική συνεργασία. Η Κλόε κάθισε στη λεκάνη της τουαλέτας κι άνοιξε το περιοδικό στη σελίδα του άρθρου. Το ξεφύλλισε γρήγορα και ανακουφίστηκε διαβάζοντας πως εκείνος διέψευδε τις φήμες ότι θα πρωταγωνιστούσε σε ριάλιτι σόου. Δηλαδή, δεν τις διέψευδε ακριβώς. Δήλωνε πως δεν είχε σκοπό να σχολιάσει το θέμα. Ο τίτλος του σόου δεν αναφερόταν. «Σύμπτωση είναι» αναφώνησε η Κλόε δυνατά μέσα στην ησυχία. «Αποκλείεται να πρωταγωνιστεί σε εκπομπή που παρουσιάζω εγώ. Δεν είναι δυνατόν.» Θα μπορούσε, όμως. Το ήξερε αυτό. Παραήταν μεγάλη σύμπτωση. Δε γνώριζε πολλά για το σόου του EVE λόγω της μυστικότητας που περιέβαλλε το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Ακόμα κι εκείνη, η ίδια η παρουσιάστρια, είχε μείνει στο σκοτάδι. Δυο πράγματα ήξερε πάντως. Πρώτον, ο τίτλος ήταν Φλερτάροντας την Υψηλότητά Του , και δεύτερον, αφορούσε ένα διάσημο γαλαζοαίματο εργένη και τις ερωτικές περιπέτειές του. Η Κλόε ξαφνικά ένιωσε άρρωστη. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει σωστά την καινούρια της δουλειά. Ποτέ δε θέλησε να γίνει μια από τις κοπέλες που έκαναν καριέρα περνώντας από κρεβάτι σε κρεβάτι. Αρνούνταν κάθετα να ενταχθεί σ’ αυτή την κατηγορία. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αδύνατον να είναι ο πρίγκιπας της εκπομπής μου. Αποκλείεται. Δεν μπορεί να είναι τόσο σκληρή η μοίρα. Μα η κοινή λογική τής έλεγε το αντίθετο. Άλλωστε, τον είχε γνωρίσει στο πάρτι. Για ποιον άλλο λόγο θα ήταν καλεσμένος στο χορό του EVE; Σίγουρα ήταν ο γαλαζοαίματος που θα πρωταγωνιστούσε στο Φλερτάροντας την Υψηλότητά Του. Άφησε το περιοδικό δίπλα στο νιπτήρα, έσβησε το φως και άνοιξε την πόρτα. Προσπέρασε το κρεβάτι πατώντας στα νύχια των ποδιών της και βγήκε απ’ το δωμάτιο όσο πιο αθόρυβα μπορούσε. Ντρεπόταν υπερβολικά για τις πράξεις της τελευταίας ώρας για να ξανακοιτάξει τον κοιμισμένο πρίγκιπα. Καθώς μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το κουμπί για το λόμπι, πρόσεξε πώς έτρεμαν τα χέρια της. Ή, μάλλον, έτρεμε ολόκληρη. Και όχι λόγω του παθιασμένου έρωτα. Ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι. Αρκετές συγκινήσεις είχε περάσει σε μια βραδιά. Ο Σαμ την περίμενε στην είσοδο του ξενοδοχείου. Έβγαλε το καπέλο του σε χαιρετισμό. «Περάσατε όμορφα, δεσποινίς Τάνερ;» «Ναι, βέβαια.» Χώθηκε γρήγορα στο πίσω κάθισμα, ελπίζοντας να μην προσέξει το προδοτικό κοκκίνισμα στα μάγουλά της.

(18)

Κεφάλαιο Δύο

Ήταν η πιο αισθησιακή γυναίκα που είχε γνωρίσει ποτέ. Η προσωποποίηση της επιθυμίας. Ένιωθε πως δε θα χόρταινε ποτέ τη μυστηριώδη, φλογερή Κλόε, τη βασίλισσα Μαμπ. Ο Μαξ βόγκηξε και γύρισε ανάσκελα. Το κρεβάτι έμοιαζε απίστευτα άδειο χωρίς τη σαγηνευτική Κλόε. Κοίταξε το ρολόι – ήταν δέκα η ώρα. Είχε προγραμματισμένη μια συνάντηση για τις δώδεκα, μα δεν είχε καμία διάθεση για επαγγελματικές συζητήσεις. Βόγκηξε ξανά κι έχωσε το πρόσωπό του στο αδειανό μαξιλάρι της Κλόε. Μύριζε ακόμα το άρωμά της, έναν απαλό συνδυασμό μήλου και κανέλας. Το άρωμα ήταν καταλύτης για τις αναμνήσεις της προηγούμενης βραδιάς. Έκλεισε τα μάτια και πήρε μια βαθιά ανάσα καθώς έφερνε στο νου του τα σκούρα μάτια, τα μακριά της μαλλιά. Μπροστά του ξετυλίχθηκαν ερωτικές σκηνές, σαν να έβλεπε ταινία. Είδε την Κλόε να συστρέφεται παθιασμένα, την απαλή, λαχανιασμένη φωνή της να τον παρακαλάει να της κάνει έρωτα, τα χέρια της τυλιγμένα στο λαιμό του, τα χείλη της να καταβροχθίζουν τα δικά του, τους γοφούς της να ακολουθούν κάθε του ώθηση. Ξαφνικά, ένιωσε πάλι να ανάβει. Ένα χτύπημα στην πόρτα τον προσγείωσε στην πραγματικότητα. Ο Μαξ αναθεμάτισε τον ερεθισμό του, βούτηξε το παρατημένο μποξεράκι του από το πάτωμα και φόρεσε ένα από τα αγαπημένα του μπλουζάκια. Ήταν πολύ φαρδύ και θα έκρυβε τη στύση του. Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι άλλο εκτός από την αισθησιακή, ακαταμάχητη Κλόε. Ήταν χάσιμο χρόνου να τη σκέφτεται, περιπέτεια της μιας νύχτας, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αμφέβαλλε αν θα την ξανάβλεπε ποτέ. Χριστέ μου! Δεν ήξερε ούτε το επώνυμό της. Ο Μαξ πέρασε ένα τρεμάμενο χέρι μέσα από τα σκούρα μαλλιά του, πριν κοιτάξει από το ματάκι ασφαλείας. Στο διάδρομο στεκόταν ο προσωπικός βοηθός του, που δεν έμοιαζε διόλου ευχαριστημένος. Τέλεια. Ο Έρικ φον Στράτον. Οπωσδήποτε όχι ο πρώτος άνθρωπος που θα ήθελε να δει ο Μαξ μετά από μια βραδιά απίστευτου σεξ. Αναστέναξε και άνοιξε την πόρτα. «Πού εξαφανίστηκες χθες το βράδυ;» Ο Έρικ φον Στράτον μπήκε ορμητικά στο δωμάτιο. Ο Μαξ σήκωσε τα μάτια στο ταβάνι. «Καλημέρα και σ’ εσένα.» Ο Έρικ ρουθούνισε αυτοκρατορικά. Σήκωσε τα στρογγυλά γυαλιά του και τα δάχτυλά του έπαιξαν ταμπούρλο πάνω στο μεγάλο μαύρο βιβλίο που κρατούσε. «Υποτίθεται ότι θα έκανες δημόσιες σχέσεις. Δεν περίμενα να εξαφανιστείς μετά από δυο ώρες.» Ο Μαξ αγνόησε το αποδοκιμαστικό βλέμμα του. «Πρωινό;» ρώτησε. Έκλεισε την πόρτα, προσπέρασε τον Έρικ και κάθισε στο κρεβάτι, σηκώνοντας το ακουστικό. «Λοιπόν;» «Έχω φάει ήδη πρωινό, ευχαριστώ.» «Εγώ δεν έχω φάει και πεινάω πολύ.» Ο Μαξ έδωσε γρήγορα την παραγγελία του. Το στομάχι του γουργούρισε δυνατά στο άκουσμα του φρυγανισμένου ψωμιού και της ομελέτας. «Τι απέγινες λοιπόν;» Ο Έρικ τον κοίταξε αφ’ υψηλού. «Και μη μου πεις πως ήσουν με γυναίκα.

(19)

Έχω βαρεθεί αυτή τη δικαιολογία.» Ο Μαξ χαμογέλασε πλατιά. Ο Έρικ ήταν ο καλύτερος φίλος του από τεσσάρων χρονών. Διέφεραν μεταξύ τους σαν τη μέρα με τη νύχτα, μα ο Μαξ δεν έκανε χωρίς αυτόν. «Τότε καλύτερα να μη σου πω γιατί έφυγα νωρίτερα.» «Τραβάς τις γυναίκες όπως το μέλι τις μέλισσες, μα δεν εννοείς να κατασταλάξεις σε κάποια και να κάνεις οικογένεια. Γι’ αυτό έχει αγανακτήσει όλη η οικογένειά σου.» Ο Μαξ ύψωσε τα φρύδια. «Δε φταίω εγώ που είμαι ωραίος.» Ο Έρικ έστρωσε το καλοσιδερωμένο του κουστούμι. «Φαντασμένε ανόητε. Φυσικά και σε βρίσκουν ελκυστικό οι γυναίκες – είσαι γαλαζοαίματος. Θέλουν όλες να γίνουν πριγκίπισσες. Το ονειρεύονται από μικρά κοριτσάκια.» Ο Μαξ τεντώθηκε στο κρεβάτι. Έβαλε τα μαξιλάρια κόντρα στο κεφαλάρι κι έπλεξε τα χέρια του πίσω απ’ το κεφάλι του. «Ήταν φανταστική.» Ο Έρικ ανασήκωσε το ένα φρύδι. «Αλήθεια;» Άρπαξε μια καρέκλα και κάθισε κάτω, ακουμπώντας την υπερμεγέθη ατζέντα στα γόνατά του. «Λοιπόν, πες μου.» «Δεν ξέρω και πολλά εκτός απ’ το όνομά της.» «Λοιπόν;» «Κλόε.» «Ωραίο όνομα.» «Αυτό είπα κι εγώ.» «Επώνυμο;» Ο Μαξ σήκωσε τους ώμους και κοίταξε το ταβάνι. Ο Έρικ τον κοίταξε με δυσπιστία. «Είσαι απίστευτος. Ξεχνάς τη θέση σου. Δεν είσαι σαν τους υπόλοιπους. Πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός.» «Τι θες να κάνω; Να φακελώνω κάθε γυναίκα που θέλω να ρίξω στο κρεβάτι;» Ο Έρικ κούνησε το κεφάλι. «Κάτι τέτοιο για αρχή. Μπορεί να δουλεύει για τον κίτρινο Τύπο. Τώρα θα μάθουν όλοι πώς της φάνηκες στο κρεβάτι.» «Αυτό είναι γελοίο. Άλλωστε, θα έπαιρνα διθυραμβικές κριτικές.» Ο Μαξ χαμογέλασε. «Όσο τρελό κι αν ακούγεται, μπορεί να συμβεί. Θυμήσου τι γράφουν για τον πρίγκιπα Ουίλιαμ.» «Να μου λείπει το κήρυγμα» μουρμούρισε ο Μαξ. Αρκετά άκουγε απ’ τη μητέρα και τα αδέλφια του. Ήταν εξουθενωτικό να είσαι πρίγκιπας. Ήταν άθλος και μόνο να θυμάται το πρωτόκολλο. Έβρισκε συνεχώς τον μπελά του επειδή δεν ακολουθούσε κατά γράμμα τους κανονισμούς των γαλαζοαίματων. Ο Έρικ χαμογέλασε με κατανόηση. «Συγγνώμη, Μαξ.» «Σου έχω πει τελευταία πόσο σιχαίνομαι να είμαι πρίγκιπας;» «Χθες» –ο Έρικ κοίταξε το Ρόλεξ του– «τέτοια ώρα περίπου.» «Λοιπόν, θα το πω ξανά και ξανά. Θα προτιμούσα να είμαι ένας απλός άνθρωπος.» «Όμως, δεν είσαι ένας απλός άνθρωπος.» Ο Μαξ αναστέναξε νικημένος. «Έχεις δίκιο. Έχω καθήκοντα. Υποχρεώσεις.» «Να παντρευτείς και να κάνεις διάδοχο, ας πούμε.»